Page 29 - Kasım_2022

-Söz ver yor musun geleceğ ne?
-Sana söz, geleceğ m…
Aradan altı yıl geçt kten sonra b r yaz tat l nde
Mehmet e sözümü yer ne get rmek ç n o köye
g tt m. Güzel b r Mard n sabahında Mehmet’ n
ev n n kapısını çaldım. Annes açtı kapıyı, ben
tanımıștı. Mehmet’ n nerede olduğunu sordum.
Babasının tırı le yolculuğa g tt ğ n ve yurt
dıșında olduğunu söyled .
-Ona ben m geld ğ m sakın söylemey n. Buraya
kadar gel p onu görmeden döndüğümü öğren rse
çok üzülür, ben daha sonra tekrar geleceğ m.
Hoșça kalın…
Belk o gün Mehmet’ göremed m; ama ona

verd ğ m sözü mutlaka tutacağım. O m n k yürek,
öğretmen n n da ma yanında olduğunu ve onu
terk etmed ğ n b lecek.

Nice nice acıları aklına getir,
Bunca yoksulluğu aklına getir,
Gözyaşlarını aklına getir.

“Gitme kal!” var yok dinlemez bir çocuk isteğidir,
Gitme! aklına getir...
Kıraç mı kıraç toprakların üstüne,
Güneşler açar yağmurlar kesilince.
Çırılçıplak kayada yeşerir inci ağacı,

Dağların kuytusunda bir uslu çiçek,
Dağıtır mavisini kendi kendine,
Gitme, beraberlik içinde

Nasıl sevinirdik aklına getir.
Her şeyi her şeyi aklına getir,
Gece yarılarını aklına getir,
Söylediklerini aklına getir...
Sinsi yağmurlar yağıyordu,

Soğuktu,
Yaktığımız ateşi aklına getir,
Nelerden geçiyorsun aklına getir,

Gitme, dünyamızın her yerinde
Yorgun eller gülleri derleyince
Ellerin sevincini aklına getir,
Güllerin sevincini aklına getir,
Ne çok severdik seni aklına getir...

Arif Damar