Page 27 - Kasım_2022
P. 27

ANI






                                                   SEN GİTME


                                                                         Yazan: Mücahit AÇIKGÖZ


                                                               "Günaydın  çocuklar!”  dey nce  b rkaç  öğrenc   zor
                                                               duyulab lecek  b r  sesle:  “  Sağ  ol!”  d ye  mırıldandı  ve
                                                               yerler ne oturdular.
                                                                       Köyümüz Arap asıllı vatandașlarımızın yașadığı b r
                                                               köydü.  Çocukların  b rkaç  tanes   Türkçe  konușmayı
                                                               b l yordu  ve  d ğerler   sadece  Arapça  konușarak
                                                               anlașıyordu.  Günlük,  haftalık,  yıllık  vermem  gereken
                                                               kazanımları nasıl verecekt m? Daha çocuklarla  let ș m
                                                               kuramıyordum.  İçler nden  Türkçe  konușma  b len  b r
                                                               çocuğu  sözcü  seçt m.  Ben  b r  șeyler  anlattıkça  o
                                                               arkadașlarına Arapça çev r  yaptı. Aramızdak   let ș m
                                                               bell  b r süreden sonra yavaș yavaș oturtmaya bașladık.
                                                               Günler geçt kçe alıșmaya çalıștım ve  ç mdek  korkunun
                                                               azaldığını fark ett m.
                                                                    O yıllarda öğretmen atamaları sözleșmel  ve kadrolu
                                                               olarak  yıl   çer s nde  ayrı  ayrı  yapılırdı.  Ben   lk  görev

                                                               yer me  sözleșmel   poz syonunda  atanmıștım.  Kadrolu
                                                               atanma   mkânım  vardı  ve  atama  puanım  yüksekt .  İlk
                                                               dönem  sonunda  atama  takv m ne  göre  yer  değ șt rme
                       Meslek hayatımın  lk günüydü; korkum     ht mal m  çok  yüksekt .  Kend m   orada  m saf r  olarak
         mu    fazlaydı,   heyecanım    mı    fazlaydı   pek   görüyordum  sank .  Bunu  b len  ve  okulumuzda  uzun
         ayıramıyordum.  Aslında   k s   de   ç   çe  geçm ș   süre  görev  yapacak  Hat ce  Öğretmen  b r  gün  yanıma

         g b yd .  Hayatımda   lk  kez  bu  kadar  korkuyor  ve  geld .
         bel rs zl kler   çer s nde  yașıyordum.  Acaba  kaç         -Hocam sen nasılsa buradan g deceks n. Sınıfımdak
         k ș n n hayatına dokunacaktım?                        Mehmet ‘  sen n sınıfa alır mısın? Ben  çok yoruyor ve
                 Güzel memleket m z n en yeș l olan yer nde,   çok yaramaz . Hem sen g d nce yer ne gelecek öğretmen
         ağacı en az olan yer ne atanmıștım. Görev yer m  l    b lmez nerden geld ğ n  araya kaynar…
         merkez ne bağlı ve büyükçe sayılab lecek tașımalı     -Olur, hocam. Yarın gönder, gels n.
         b r köy okuluydu. Okul müdürümüz:” Hocam, 2-C                     Ertes   sabah  Mehmet  kapıda  bel rd .  Sırtında
         sınıfı  sen n.”  ded   ve  sınıf  l stes n   el me    kocaman b r çanta vardı ve çakmak tașı g b  pırıl pırıl
         tutușturdu.  Kırk   k   öğrenc den  olușan  l stey    parlayan  gözler yle  bana  bakıyordu.  Ona  boș  b r  sıra
         görünce korkum ve heyecanım b r kat daha arttı.       gösterd m ve geç p yer ne oturdu. O gün ben m  ç n çok
         Sınıfım  okulun  üçüncü  katında  yer  alıyordu.      zor  geçt .  Sonrak   günlerde  de  sınıfa  uyumu  çok  uzun
         Merd venlerden  nedense  ağır  ağır  çıkıyordum.      sürdü.  Bell   b r  süre  sonra  Mehmet’     öğretmen
         Așınmıș moza k tașlarına bakarken  ç mden uzun        masasının  yanındak   sıraya  oturttum,  “gözümün
         b r  yolculuğun   lk  adımlarını  attığımı  ve  bu    önünde olsun”  st yordum ve her derste sorumluluklar
         korkuyla bașa çıkmam gerekt ğ n  düșündüm. Sınıf      verd m. Teneffüslerde hep
         kapısından   çer   g rd kten  sonra  ses  cümbüșü  b r
         anda kes ld .
   22   23   24   25   26   27   28   29   30   31   32