Page 25 - Kasım_2022

ÖYKÜ

AYDINLANMA OCAĞI

Yazan: Mahmut DEMİR
İlçe Milli Eğitim Müdürü

asfalta doğru yola çıkarlardı. Hemen hemen her

gün, yaptıkları, b rb r ne benzeyen eylemlerden
b r yd bu; hayvanları almak ve doğruca asfalt
kenarına nmek. Hayvanları asfaltın kenarında
otlatmak heps n n çok hoșuna g d yordu; çünkü
h ç b nmed kler ve çok az gördükler araçlar asfalt
yoldan geçer ve çocuklar onları hayranlıkla
zlerlerd .
Yaz aylarında köyün çocukları asfalt kenarına
d z l r ve gelecek araçları gözlemeye bașlarlardı.
Arabalar onlara yaklașmaya bașlayınca eller ndek
gazete parçalarını alır, gelen araçlara doğru sallar:

Akșam haberler n zled kten sonra telev zyonu “Gazete, gazete gazete!” d ye bağırırlardı. Otobüs
kapadı. Babadan kalma koltuğuna geç p gazetey tam yanlarından geçerken sesler n olab ld ğ nce
aldı el ne. Bu saatler, onun ç n günün en key fl yükselt r ve tam önler nden geçerken muav n n
saatler yd ; matbaa kokusu, kâğıt kokusu ve camı açıp gazetey onlara doğru fırlatmasını hayal
hayatın kokusu… Uzun zamandır değ șt rmed ğ ve ederlerd . Otobüsün camında h çb r hareketl l k
artık gözler ne uymayan kalın çerçevel gözlenmez ve uzaklașmaya bașlarsa heps n n
gözlükler n burnunun üzer ne nd rd ve gazetey üm d kırılır, koșmaktan pençe pençe allașan
adeta yudum yudum çerces ne okumaya bașladı. yanakları ve b r türlü düzene koyamadıkları nefes
Ön sayfanın altlarında, köședek küçük b r habere alıșver șler le öylece d k l p kalırlardı; ama
gözü l șt . “Eğ t mde Yen B r Dönem Bașlıyor” otobüs gözden kayboluncaya kadar gözler le onun
bașlıklı b r haberd bu. Ell öğrenc l küçük b r köy g d ș n tak p ederlerd . Tam “Atmayacak artık…”
okulunun haber yd . Fotoğrafta gülümseyen, derken b r gazete parçası camdan atılır ve ște,
küçüklü büyüklü, esmer çocuklar vardı. En öndek
küçük çocuk ayakkabılarını ters g ym șt ve
yanında duran çocuğun da yakası kaymıș ve
önlüğü toz olmuștu. Gözler le cümleler tak p
ederken gözler buğulandı, vücudu gevșed ve çok
ötelerden kulağına tanıdık b r ses geld :
-Gazete, gazete, gazete!

“Durur mu acaba, nerede durmalıyım? Nereden
atarsa nereye düșer ve ben nasıl yet ș r m?” d ye
düșünüyor ve c ğerler parçalanırcasına koșuyor,
koșuyor, koșuyordu…
Çocuklar b n b r heyecanla köyden kalkar, b rkaç
k lometre uzaktak